Niewiele roślin nadających się do uprawy w mieszkaniu posiada tak cenne właściwości lecznicze jak Aloe vera. Tworzy rozetę liści: grubych, mięsistych, o mieczowatym kształcie. Na brzegach liści wyrastają delikatne w dotyku kolce. Po przekrojeniu liścia w poprzek widoczny jest sącząca się z kanalików skóry żółta ciecz – aloina i galaretowaty, zielonawy miąższ, bogaty m. in. w witaminy (A, C, E i z grupy B), sole mineralne (min. potas, wapń, magnez, fosfor, siarkę, cynk, molibden, miedź), kwasy organiczne (min. cynamonowy, bursztynowy), wielocukry, glikoproteidy (aloektynę) oraz stymulatory biogenne. Dzięki takiemu bogactwu składników, miąższ aloesu wykazuje właściwości bakteriobójcze, regenerujące błonę śluzową i skórę, przeciwzapalne oraz pobudzające układ odpornościowy. Roślina dorasta do około 60 cm wysokości. Najlepiej postawić ją w miejscu nasłonecznionym. Od wiosny do jesieni podlewać obficie i nawozić co dwa tygodnie płynnym nawozem. Zima podlewanie ograniczyć i zaprzestać nawożenia.
Wymagania aloesu leczniczego
Pochodzący z Ameryki Południowej aloes, w naszych warunkach klimatycznych może być uprawiany wyłącznie w pomieszczeniach. Jest zwykle rośliną o sporych rozmiarach, dlatego wymaga dość dużo miejsca. Przez cały rok temperatura uprawy musi być dodatnia (zimą 8–10 st. C, latem 20–25 st. C).
Roślinie należy zapewnić bardzo dużo światła. Niedobór światła w okresie zimowym jest największym problemem w domowej uprawie aloesu. Niedostatecznie oświetlone liście wyciągają się i karleją, a cała roślina traci walory ozdobne. Z tego względu zimą najlepiej ustawić doniczkę z aloesem w pobliżu dużego okna lub uprawiać roślinę w ogrodzie zimowym.Aloes należy do sukulentów (chociaż nie jest kaktusem), dlatego nie lubi nadmiaru wody. Znacznie lepiej zniesie kilkudniowe przesuszenie niż zalanie podłoża. Jeśli nie jest nadmiernie podlewany, z reguły nie choruje i nie wymaga żadnych szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Roślinę można rozmnażać za pomocą odrostów korzeniowych oraz sadzonek pędowych. Młode, ukorzenione egzemplarze sadzi się do lekkiej, przepuszczalnej ziemi torfowej zmieszanej z piaskiem i gliną lub w gotowe podłoże dla kaktusów.
